چقدر بی تجربه م ...

این روزا،
روزای گند زدنه .
گند زدن به مکالمه به خاطر بلد نبودن شیوه ی درست واسه ادامه ی مکالمه یا بلد نبودن شیوه ی درست استفاده از یه واژه.
گند زدن به رابطه ت با یه مسئول توی دانشگاه به خاطر بلد نبودن شیوه ی درست صحبت کردن توی اون موقعیت.
گند زدن به رابطه ت با سال بالاییت به خاطر بلد نبودن شیوه ی درست برخورد با کسی که خواسته نشون بده که از تو بدش نمیاد.
گند زدن به دوستی های کم رنگت به خاطر بلد نبودن شیوه ی درست واسه حفظ یا پررنگ کردن دوستی ها.
گند زدن به امتحانت به خاطر بلد نبودن شیوه ی درست درس خوندن واسه اون امتحان.
گند زدن به کارها به خاطر بلد نبودن شیوه ی انجامشون.

خوبه که هنوز می تونم با خودم تکرار کنم که مهم نیست ...
که همه ی این ها مال یاد گرفتنه .
که اشکال نداره اگه بارای اول داری حسابی خراب کاری می کنی.
که در آینده همه ی اینا رو یاد خواهی گرفت.
خوبه که می تونم با خودم همه ی این ها رو تکرار کنم ...
حتی اگه واقعا مهم باشه .

سر زدن به این وبلاگ واسه من شده یه عادت.
صفحه رو باز می کنم. تعداد نظرها رو که مدت ها تعدادشون عوض نشده رو می بینم.
میرم توی نظرا و آخری هاش رو برای بار چندم می خونم.
...
هر نظر جدید بعد از مدت های طولانی می تونه یه نفس تازه بهم بده.
برای به لحظه می تونه حس نفس تنگی ای که همیشه همراهمه رو از یادم ببره .
ممنونم که هستید.
ببخشیدم که من شدم اون آدم بی وفاعه ...